Mazi içimde bir tebbesüm

Bugün eski sayfalarda dolanırken, iki eski arkadaşın adreslerini buldum, yıllar var görüşmeyeli. En son 1992 yılı mezuniyet balosunda beraberdik, belki bir kaç pilav gününde daha buluşuldu hayal meyal, sonra herkes savruldu. Aslında biz bir kaç düzine kız, on yaşında IFK'nın yatılı bölümüne baslamis, yedi sene hep beraber yaşamış, sonrasında mezun olup çeşitli illere dağılmıştık bu sefer de üniversite icin.

Yatılı okuyanlar bilir, ilk bir kaç ay zor geçer, hatta dayanamayıp giden de olur ama sonra bir alışılır ki, ayrılması zor olur. Türkiye'nin dört bir yanından geliyor olmasak da, hepimizin ortak özelliği idi ailelerden uzak oluşumuz, erken yaşta sorumluluk almamız, asker disiplinine ramak kalmış bir disiplinle yaşamamiz, izinsiz kalmalarımız, tahta sıralara gece gündüz oturmaktan hep dik oluşumuz, ayakkabıyı ancak yatarken çıkarmamız, her sene bir sınıf atladıkça alttakilere ablalık adı altında yaptığımız baskılarımız, üç haftada bir eve gidişimiz, yazları ise uzun mektuplarla devam edişimiz, ailelerimizi arkadaş, arkadaşlari da aile görüşümüz...

Yatılı olmanın en sinir yanı ise, haftasonu izinlerinizin yaptığınız tersliklerle, veya etütlerdeki davranışlarınıza orantılı olarak değişiyor olmasıydı. Eğer izinsiz kaldıysanız, askeriyedeki disiplin koğuşunda olmaktan tek farkınız, okulu terk edemiyor olmanız, cuma akşamından pazar akşamına kadar saat başı yatakhane öğretmenine çıkıp, imza atıp, kaçmadığınızı belgelemeniz tabii bir de eve gidenlerin arkasından melul melul bakmanız. Bir diğer zor kısmı da beyaz gömlek yıkama sorunuydu, o mavi küçük leğen hala gözümün önünde. Omo tercih edilirdi ekseri. Erkek yatılılar da kızlarla aynı şartlara ve zorunluluklara sahipti. Şimdi baktım da nerdee bizim demir ranzalar, demir dolaplar eskilerdeki, mobilya ile donatılmış ve kişi sayisi da azaltılmış odalar varmış artık, yirmi kişi bir odada kaldığımı bilirim ben.. Bir de sinemamiz vardi cuma ve cumartesi mecburi gitmek zorunda olduğumuz! ( Top Gun olsun, King Kong olsun, Grease ve E.T olsun ilk burada izlendi ), kuaförümüz de vardı mezuniyet senesine yetişen, marangozumuz da vardı, daha hazırlık sınfında iken saklambaç oynayan beni, dolap içinde kilitli kaldığımda çıkaran..

Nerden nereye geldim, aslında ben diğer kayıp arkadaslarımı arıyordum, birkaciyla hala görüşüyor olsak da, bir çok kişi var daha hatırladığım, küçüklüklerimizi beraber geçirdiğimiz. Hani belki bu sayfaya gelen oluyordur, ben sesleneyim de , belki okuyan cikar !! İlk aklima gelenler ise Tire'den Elif Eren, Istanbul'dan Emel, Söke'den Deniz, Koçarlı'dan Mehtap, Sivas'dan Gonca, Edirne'den Hale, Fethiye'den Melanur ve Hatice, Marmaris'ten Pınar, Ortaklar'dan Irem, Selçuk'tan Gülnur, Manisa'dan Arzu, ve Burdur'dan Aylin.. Ben sizi aniyorum arada, bir cok ortak aniyla, ve merakla...

Üst resimdeki kız son eserim, örneği için buraya lütfen..