Çilek tarlası

Bodrum'dan çıkılıp, haftasonları bizim için dinlence mekanları sayılan Gökova, Marmaris civarları, Bodrum'un o güzelim kayalık ve zeytinlik dağlarına inat, yemyeşildir. Aynı ilin ilçesi olmasına rağmen, Fethiye dahil, yeşiliyle karşılar sizi Muğla'dan sonrası. İşte ben de bu yolculuklar sırasında, eminim kalbimin bir kenarından geçirmiş olmalıyım bu yeşilliğin cazibesini ve demiş olmalıyım ki: "Ah keşke böyle yeşilin içinde yaşasam biraz. Ne güzel, her yer çam. " Kesin, yoksa şimdilerde bu kadar orman gülü olmamın, kader değilse şayet, kesinlikle o an ki saf anımla bağlantısı olmalı.

Yukarıdaki yolu dümdüz takiben karşınıza çıkan yer çiftlik diye tabir edilen, ama bence hiç çiflik hayvanı bulunmadığından, kesinlikle tarla, bağ, bahçe benzeri bir yerdir. Mayıs'ın ortasında açılır, Ekim'de bal kabağı sezonu ile kapanır. İlk açılışta, ben de içeriye dalıp, ne var acaba diye sorduğumda, tarla sahibi elime bir kroki ve ürünlerin toplanma zamanlarını bildiren kağıdı tutuşturdu ve çilek tarlasına doğru yollandım.

Daha önce çilek topladığımı hatırlamıyorum, Aydın'da portakal, mandalina toplamışlığım, iki sene önce de New Jersey'de deli gibi kiraz ve şeftaliye doymuşluğum var. Çilek toplamanın kendine has bir kuralı olduğunu sanmıyorum, olmuşlar en dipte, olmamışlar daha üstte, ezilmişler yerlerde, bir de etrafta mavi mavi ilacımsı nesneler. İki kutu çilekten sonra, daha fazla eğilip doğrulmaya derman kalmadı.




Daha sonra, en az zaman harcamaya özellikle çaba sarfettiğim mutfakta, bu kendi topladığım çilekler, ayıklandı, yıkandı, bir kısmı yıkarken tükendi, bir kısmı da hayatımın gene ilk çilekli jöle ve puding karışımına konu olmak üzere bir müddet saklandı. En düşük kalorili malzemeler de taşındıktan sonra, sırasıyla önce çilekler ve jöle hazır cheesecake kabına yerleştirildi, buzdolabında soğutulup, daha sonra da limonlu puding ile üzeri kaplandı. Aslında misket limonu pudingi olsa, daha da benlik olurdu ya, normal limonlu da fena değildi.



Benim bir huyum da kendi yaptığım tatlıları, tuzluları afiyetle tüketememem, ikinci lokmadan sonra tıkanmam. Kıymalı börek hariç. Yaparken doyuyorsun der kimisi, kokusu doyururmuş meğer. Ama bu, özellikle çoğunluk şekersiz malzemelerle yapıldığından olsa gerek, bana mısın demedi. Pek solgun gözükmesin, zaten fotoğrafta pek estetik de çıkmayacağı baştan malum olan tatlımı, isterdim ki taze nane dalı ile süsleyim. Taze nane dalım hiç olmamış, dereotu kullanılmıştır. Kendisini tatlıyı yerken bir kenara alıyoruz, ya akabinde tüketip, ya da sabaha zeytinyağlı domates üstüne misafir ediyoruz.